O musibet random bir şekilde benim kafama gelmedi. Allah yarattı. Ve bunu Allah benim üzerime isabet ettirdi. Sakın ola başına bir musibet geldiği zaman şunu deme: “Neden ben? Yetmiş seksen milyon insan var şu Türkiye’de. Şu musibet bana mı gelir ya!” Bu ne demektir kardeşler? “Allah’ım niye beni seçtin ya? Şu belayı verirken, şu musibeti verirken niye beni seçtin?” Allah kimi seçeceğini sana mı soracak? Sen ‘choosen one’ mısın? Matrix misin sen? Sana mı soracak? O dilediğine musibet verir, dilediğine nimet verir. Peki, neden bugüne kadar sana verdiği binlerce nimetin karşılığında “neden ben?” demedin. Bir tane musibet verdi. Hemen dedin ki: “Neden ben? Beni mi buldun?” Sana bu kadar nimet verdi. Bak sayıyorum: Gözlerin görüyor mu? Aklın çalışıyor mu? Dilin laf yapıyor mu, konuşabiliyor musun? Kendi işine kendin ayaklarınla gidebiliyor musun kimse seni götürmeden? Yemek yediğin zaman lezzet alıyor musun? Hanımın var mı? Çocuğun var mı? Evin var mı? Bunlar sayabildiğim sekiz-on tane nimet. “Saymaya kalksanız sayamazsınız.” diyor Kur’an. Ee şu kadar nimet sana geldiği anda, Allah sana bunları verirken bir kere şunu dedin mi? “Allah’ım neden ben? Bu kadar güzel nimetleri niye bana verdin? Neden beni seçtin Allah’ım.” demedin. Seni, sana söylüyorum. Demedin bugüne kadar hiç!
Tebliğ et!