Evlenmek İstiyorum Ama Para Yok! – A’Dan Z’Ye Evlilik

Evlilik videosu. Bu videoyu çekmek bile insana korku veriyor ya. Ben rahatım. Yani evlilik deyince insanın aklına direkt 100 bin geliyor. 100 bin… Evlilik? Hiç alakası yok aslında. Yani evliliğin para ile bir alakası yok. Nasıl yok ya? Var mı? O Bilal’de 80 binmiş. Bilal’de kafa 80 bin. Ve ben 100 bin, 150 bin. Ben de de 100 bin. Niye 10 bin ise? Ya tamam ben şunu söyleyeyim ya. Çok ağır geldi bu ben vazgeçtim. Kardeşim, 35 bine evliliğin taktiğini vereceğim ya. Var mı daha ötesi? 35 bine evleniyoruz kardeşim. Ben daha az olacağını düşünüyorum ve bunu da kanıtlamaya hazırım. Buna ne diyorsun? Eyvallah, tamam. Birazdan hesap kitap yaparız. Ortaya koyarız. Evliliğin başından sonuna kadar kaç para gidiyor? Neye, ne kadar masraf gidiyor? Hepsini tek tek yazdık. O yüzden evlenmeyi düşünen veyahut evlenme arefesinde olan arkadaşlar da bu konuda bizden destek alabilirler. Bir de hani şey de değil böyle… Neyse oraya gelince konuşuruz. “Evlenmek istiyorum ama para yok. Veyahut evleneceğim, eş seçimi yapacağım, doğru kişiyi seçip seçmediğimi nasıl anlarım? Yani doğru zannettiğim kişi, ya doğru kişi çıkmazsa, evlendikten sonra bambaşka bir insan çıkarsa karşıma? Veya kolay yoldan evlenme taktikleri var mı? Benim o kadar param yok, evim yok, arabam yok. Nasıl olacak? Yani evlenmek için çok para lazım. Yani uçuk kaçık rakamlar lazım. O zaman ben evlenemeyecek miyim? Evlenemeyeceksem…” deyip kendini psikolojik bunalımlara sokan arkadaşlar oluyor. Hani ne yapmalıyız, bu konuda nasıl bir adım atabiliriz? diye soru soranlar oluyor veyahut biz duyuyoruz. Hakikaten bazı şeyler var, aslında çok kolay fakat bizim gözümüzde, aklımızda büyüttüğümüz meseleler. O zaman şununla başlayalım: Evet Recep? Sonuçta ben hiç evlenmediğim için, evlenmeyen bir insan da bunu düşünebilir. Yani doğru eşini, doğru adayı nasıl bulacağım falan vs. diye? “Genelde gençken kardeşler şöyle bakıyorlar: Çok hissi yaklaşabiliyorlar. Yani ne demek istiyorum? Atıyorum “Evlenince çok güzel Instagram’a fotoğraflar atacağız, işte gezeceğiz, tozacağız, şu olacak, bu olacak, düğünlerimiz efsane geçecek. Çok mutlu süslü püslü…” 1-2 tane şey görüyor. Sahilde yürürken el ele tutuşmuş, bir fotoğraf atmışlar. Halbuki o… O bir an. Evet inşâAllah öyle güzel anlarında olur. Olmasın değil ama sonuçta karşı tarafında hataları var, senin de hataların var. Toz pembe hayalden ziyade hani gerçekçi kurmak lazım. Sonuçta ciddi bir işe de giriyorsun. O dediklerini yaşarsın, mutlu olursun eyvallah ama sonuçta anlaşabileceğin birisinin olması daha önemli bundan yani. Yoksa anlaşamadığın birisi var diyelim ya da hiç beğenmediğin ahlakı var. Beğenmediğin tavırıları var ama çok güzel fotoğraf çekiniyorsunuz. Bu sizi, ailenizi devam ettirmez değil mi? Tam tersi olsa daha iyi. Yani öncelikleri bence sıralamak lazım. Doğru bir eş arıyorum ama bence önce bunu bir düşünmek lazım. Temel konular nedir? Ne bileyim, kimisi için bazı şeyler vardır böyle kriterler vardır. Ya benim şu kriterim var, bu kriterim var. Bu çok da normaldir, doğaldır. Bazı kriterleriniz vardır ama çok da böyle ince detay, incik boncuk kriterlere girerseniz bu sefer evlilik yolunu kapatırsınız kendinize. Dediğin gibi böyle çok incik boncuğa takılmayacağız. Temel meseleler nedir o zaman ağabey? Yani onu sorayım. Uygun bir eşi bulduğumu nasıl anlayacağım? Kafamda belirleyeceğim temel mesele ne olacak ki bak bu temel meselelerime uyuyor, bunun dışında kalan meseleleri de hallederiz bir şekilde diyeceğim meseleler neler mesela? Temel meselelerden bir tanesi, atıyorum evlilikte bir şeyde anlaşmazlık yaşadınız, her daim “Bu benim imtihanımdır. Elhamdulillah.” der, ne olur kendini geri çeker, bu sefer karşı tarafı mutlu eder. Karşı taraf mutlu olunca, karşı taraf da seni mutlu eder ve bir şekilde o mutluluk sağlanır. Ben açık konuşayım Recep. Niye evliliğimi bu kadar geciktirdim? Ben 30 yaşında evlendim. Neden? İlmimi tamamlamak istedim. İmani ilmimi tamamlamadan ben bu evlilik işine girmek istemedim. Evliliğe adım atmak istemedim. Gerçekten önce dedim, dur bir dakika ya. Ben yarın öbür gün çocuk babası olacağım dedim yani. Evlat büyüteceğim bir şekilde. Veya işte ne bileyim bir aile reise olacağım. Bir aileyi yönetebilmem lazım. Dedin, kendi eksikliklerini düzelttin. Evet imani noktada, İslami noktada öncelikle kendimi belli bir seviyeye getirmek istedim. Yani nasıl bir eş istiyorsan, sen de onun gibi olmak istedin. Aynen öyle. Ben istiyorum; ben, eşim namazında, ibadetinde, takvasında, imani ve İslami esaslara layığıyla uyan ve hiçbir şekilde bunları ikinci plana atmayan bir eş istedim. Önce öyle olmam lazım. Evet, o zaman şu olacağız: Bediüzzamanın tabiriyle “Karı koca birbirine küfüv olmalı, denk olmalı.” diyor. Senin de öyle biri olman lazım ki denk geleseniz birbirinize. Aksi taktirde uyuşmazlıklar olacaktır. Çevremde de bizim yakınlardan arkadaşlar evlendi ve hepsinin evliliği böyle oldu. İslami noktada böyle birbirlerine tam denk olan evlilikler oldu. Ben hiçbir tanesinden daha bir tane şikayet duymadım. Şu an konuştuğumuz konu var ya, belki de bir çocuğun ne alaka evlilikte dediği şeyler çünkü çevrede ilk bahsedilen konu bu olmuyor. İlk konuşulan konu şu: “Arabası var mı, evi var mı, düğün yapacak mı, ne olacak, kaç bilezik?” Şu bu falan. Yani temel meselenin arka planında kalan meseleler. “Kaç gram altın?” “Kaç gram altın?” Yani bundan önce şunları bir kere şunu görüyoruz: Bu zamanda bir sürü senin o istediğin tarzda evlenen insan var. Yani düğün on numara. Evi var, arabası var, barkı var. Herkesi yedirmiş, içirmiş. Çok on numara bir düğün yapmış. Masraftan kaçınmamış diyelim. Senin istediğin gibi, daha doğrusu ailelerin istediği tarzda bir yuva. Bir bakıyorsun boşanma oranları çok yüksek. Ne eksik burada? Sen imani ve İslami olarak hazır mısın, değil misin? Onu düşün. Maddi olarak hazır olup olmadığını düşünme. Gerçekten birazdan hesap yapacağız yani. Bak göreceksin. Onlar nasıl çözülüyor göreceğiz. Bu olmadıktan sonra onlar çözülse ne? Evet. Bak eş seçiminde Bediüzzaman hazretlerinin bir cümlesi var. Hatta bir iki cümle var burada. Tavsiyesi gibi. Tavsiye beni çok etkilemişti yani hakikaten olay bu dedim ya. Ben buna göre bakacağım eşime dedim yani. Benim için konu kapanmıştır dedim. Nasıl bir modelle evlenmek istiyorum. Aslında güzel bir tavsiye olacaktır. Güzel mi olmalı veyahut işte ne bileyim, hali, tavrı… Bak diyor ki: “…çabuk bozulan hüsn-ü suretine muhabbetini bağlama.” Dış görnüşüne muhabbetini bağlama. “Olay dış görünüşte değil.” diyor yani. Dünya güzelidir, on numara güzel bir kızdır fakat kalbi, ruhu, hali, tavrı, ibadetleri vs. gerçekten kötüdür. Veyahut anlaşamayacağın bir insandır. Bir noktadan sonra onun sireti, suretine yansımaya başlar. Yani dünyanın en güzel kızı bile olsa 6 ay sonra, 1 yıl sonra iç güzellikleri yani manevi halleri, onlar senin karşında canlanacak. Hangi nazarla bakacaksın evleneceğin kadına yani nasıl seçeceksin? “Bu bundan daha güzel, bunun boyu daha kısa, bu daha uzun.” Hayır kardeşim. Hüsnü suretine değil bak; yaş, boy, güzellik. Elbette yani bunlar da aranızda uçurum farklar olmayacak. Ben seni ilk gördüğümde, atıyorum takım elbise ile görmüşümdür. Kılık kıyafetin güzeldir. Kafamda oturturum, bir profil oluşur. İskender ağabey, hani böyle delikanlı bir adam. Giyimine, kuşamına hakikaten güzel bir insan. Diksiyonu falan da çok güzel dedim. Ama ben seninle yaşamaya başladım. Aradan bir hafta geçti. Aynı yerde yatıyoruz, kalkıyoruz, aynı yemekleri yiyoruz falan. Bir noktadan sonra senin dış güzelliğin ben de tamamen önemsizleşiyor. Ben senin hâl ve tavırlarına önem vermeye başlıyorum. O saatten sonra senin dış güzelliğinin de çok bir önemi kalmıyor. Hatta bazen görüyor insanlar değil mi? Diyor ki: “Çocuk da çok güzel, kız da çok güzel. Ayrılmışlar.” Belki de ayrıldığı çocuk, birçok hani dış güzelliğe önem veren birisi nazarında iyi bir profil. Belki ayrıldığı kız bir erkek için, güzellik bakımından güzel bir profil. Ama bir bakıyorsun, uyuşmamışlar. O kadar güzeli nasıl bırakabiliyor falan muhabbetleri dönüyor bazen. Demek ki o güzellik başta evet senin için önemlidir, ön plandadır fakat sen ona alıştıktan sonra aynı yemek, aynı yerde yatıp kalkmak, aynı zamanda, aynı mekanda vakit geçirmek bir noktadan sonra onları hiçe indirecek. Sen artık onun ahlakına bakmaya çalışacaksın. Atıyorum bir tartışmada verdiği tepki, bir zor duruma düşdüğünüz evlilikte, imtihan sonuçta, zorluğa düşdüğünüz orda takındığı tavır. Sana karşı konuşması, üslubu. Belki sinirlendiği zaman senin kalbini kıracak şekilde konuşuyor vs. Bunlar artık onun fiziksel yapısını bir dışa atacak, sen artık o pis özellikleri, o kötü karakteri görünce de ya bu nasıl bir eş, ya bu nasıl şey deyip bu sefer ayrılmaya… Bu sefer hani ikinci evliliğinde de artık adam ne yapıyor? Güzelliğe bakmıyor. Neye bakıyor? Karaktere. Ayrılıp boşananlardan bunu çok duyduk. “Kalbi temiz olsun, kalbi güzel olsun. Fiziksel yapısı geçici.” Bunu çok duydum ben yani. Hatta aileler çocuklara nasihat verirken yaparlar bunu. Bunun dışında evleneceğiniz kişinin, yakın arkadaşlarına veyahut çevresine mutlaka ve mutlaka o kişi hakkında sorular sor, o kişi hakkında bilgiler alın. Yani, ya zaten gidipte Facebook’ta, Twitter’da, sağda, solda, Instagram’da bir eş adayı bulursan zaten sen kusura bakma… O direkt hüsn-ü suret. O zaten sosyal medyadan evlilik hani inanılmaz potansiyel birisidir. Adam yazıyor işte ayet, hadis, Kur’ân, sünnet, takva, maneviyat falan ama hayatında haramlar var. Yani sen bir bakıyorsun, “Ya ne kadar işte dindar birisi.” Bir miting oluyor, Allah-u Ekber diye bağırıyor adam, namaz kılmıyor. Yani namazı terketmiş. Yani yakın çevresi zaten biri aracılığıyla elbet görüşeceksiniz. Aracı olan kişiden şunu talep edersiniz: Yani bir arkadaşına veyahut bir tanıdığına “Onun hakkında ben şu soruları sormak istiyorum ve cevabını almak istiyorum.” diye, birkaç tane soru mutlaka yakın çevresine, arkadaşlarına mutlaka sorun. Var mı örnek bir soru ağabey? Mesela kişi belki o an hatırlamaz ama şunu mutlaka sorun dediğin bir soru? Ya mesela benim hakkımda sana sormuşlardı, hatırlıyor musun? İyi veya kötü özelliklerini söyler misin? demişlerdi sen de böyle bayağı bir… Yazmıştım. Evet. Hatırladım biraz, evet. Yani böyle hakkaniyetli bir tanıdığı varsa, ona sormanız daha güzel olur. O bir problem olmamıştı yani. Kötü özelliklerim de var. Her insanın var ağabey yani. Bu işin şeyi yok ki. Mesele zaten onu büyütmemek. Yani ciddi boyutta bir kötü özellik mi… Atıyorum yani mesela sakızı cak cak çiğniyor. Bu kötü özellik kategorisine girmez yani. Dediğin gibi çok da detaya girme. Temel meselelerde bir problem var mı… Aynen öyle. Şimdi gelelim, “Tamam ağabey. Biz biriyle anlaştık, her şeyimiz tamam…” Dengiz biz. “…dengiz. Peki ağabey hani para olayını nasıl yapacağız? Evlilik az buz bir para değil.” “100 bin.” diyenler var. Evliliğin gayesine tamamen zıt şeyler. Yani evlenince mutlu olacaksın ama öyle bir konuşuyor ki çevren sanki “Tamam yapmayayım ya.” Sana çok ciddi söylüyorum, ben evlenme niyetine girdim dedikten sonra ehli iman olan arkadaşlarım bana şunu sordu: “Ya hani hazır hissediyor musun kendini? Hani İslami olarak, imani olarak?” Evet dedim, problem yok. Ama maalesef şu tarzda sorular soran çok fazla oldu: “Kaç paran var?” Evlenme niyetine girmişim. Yani “Nasıl yapacaksın, araban var mı, ev hani, bulaşık makinesi, buzdolabı, halını nasıl yapacaksın, yerde mi yatacaksın, ne yiyeceksiniz, duvarları mı yiyeceksiniz?” Ciddi var mı böyle? Var var var. “Duvarları mı yiyeceksiniz?” diye soran var. Sinirlendi fark ettiniz mi? Sonra ben ne yaptım biliyor musun Recep? Oturdum, aldım elime kağıdı kalemi bana birazcık böyle yakın olan birileriyle, “Ya tamam İskender bir şekilde olur vs.” diyenlerle oturduk konuştuk. “Ya işte ne kadarın var?” Şu kadar var, bu kadar var. Böyle yaparız, şöyle yaparız… Başladık yazmaya işte. Koltuk takımı, yemek odası… Ya bak yine şu an yazdım. Şu an bizi izleyen veya “Ağabey ben nasıl yapacağım?” diyen kardeşlerim için yazdım. + Bir evde bulunması gereken herhalde bütün temel şeyleri yazdın. – Bütün her şeyi tek tek yazdık. Hesabını çıkardık. Bu neymiş ya? dedim. Bu kadar basitmiş yani dedim olay bu. Neler çıkardın, bir sayar mısın? Bak, bir ev için tamam mı? Koltuk takımı, yemek odası, yatak odası. Bunlar şart. Evet. Koltuk takımı olacak ve şu an bu yazdığım hesaplar Türkiye’nin en iyi firmalarından birisinden alınmış fiyatlar yani. Fiyatlar böyle çok uçuk kaçık değil. Hatta bir buna böyle ekstra şeyler eklersen, fiyat bir anda çıkabiliyor. Atıyorum, koltuk takımı yanına televizyon konsolu vs. Ben eklemedim böyle bir şey. Çünkü ben evimde televizyon olmasını istemiyorum. Benim evimde de televizyon yok. Senin bu yaptığın hesaplama o zaman şu yani: Minimal bir yaşam. Minimalden de kastım şu: Kardeşim, ben evime gireyim. Yaşayabileceğim kadar şeylerim olsun, ondan sonra ben ekstraları sonradan alırım. Evet. Bu niyetle girdim ama bu konuda şöyle bir şey var: Gerçekten de eşimin anne ve babası, bu konuda bana böyle hakikaten çok güzel destek oldular. Yani Allah bin kere razı olsun. “Hani ya şu niye eksik?” Bir kere olsun demediler. Sadece annesi babası şuna çok böyle dikkat etti: “Bu çocuk gerçekten ahlaklı bir çocuk mu, bu çocuk benim kızımı üzer mi?” Bak bunun dışında hiçbir şekilde… Allah razı olsun. Bana şey yapmadılar yani, “Maddi konuları nasıl yapacaksın, şu ne olacak, bunu yapabilecek misin?” Bu konulara girmediler. Ama öbür konuda beni didik didik ettiler. Çok böyle dikkatli baktılar ki yapmaları da gerekiyordu yani. Şunu diyen aileler var: “Biz de ona dikkat ediyoruz canım.” diyenler olacaktır. Ama buna ikinci, üçüncü planda dikkat ediliyor. Yani temel olarak… “Ya bu çocuk namaz kılıyor mu, imanı yerinde mi, İslami şeylere uygun bir çocuk mu?” “Ahlakı nasıl?” Bunlar çok önemli şeyler. Çünkü Kur’ân okur, namaz kılar ama Kur’ân ahlakını yaşamaz, problem olur. Ne bileyim, çok cimridir şeydir böyle. Veya farklı huyları, halleri vardır. Bize şunu sordular: “Hani var mı ihtiyaç? Biz yapalım gerekirse.” gibilerinden belki o tarz bir soru geldi. Ya biz ondan dolayı değil hani televizyon ile alakalı işimiz yok dedik, o yüzden almıyoruz dedik, çıkardık. Veya yemek odası. Yemek odasında bir tane masa, altı tanede sandalye aldım. Bunun dışında bir şey almadık. O da zaten yemek masası. Ya ekstra bir şey de var, böyle tabak çanağını vesaireni koyman için kocaman devasa bir konsul oluyor. Arkasında bir ayna oluyor, falan böyle süs. Eşime de dedim ki yani böyle şeye ihtiyacımız var mı gerçekten şu an için? “Gerek yok böyle bir şeye.” dedi. “O zaman almayalım.” dedi yani. “İhtiyaç olursa ileride düşünür, alırız. Ne acelimiz var.” dedi yani. Temelimizi halledelim dedik. Çok güzel bir şey oldu bence. Bunu yani evlenceğiniz kişi ile bazı şeyleri açık açık konuşmanız lazım. Yani bir dakika dur, benim bütçem bu. Yapabileceklerim bunlar. Oturup eşiniz olacak kişi ile anlaşmanız lazım. Her konuyu da konuşabilmeniz lazım. Daha sonra onu ailelere taşırsınız. Ya bakın biz böyle yapacağız. Tamam, olay biter. Yemek odası, yatak odası dedin. Yatak odası ise, yatağı, komodini ve gardırobu, üçü içinde. Daha sonra buzdolabı, buzdolabını koydun, çamaşır makineni koydun, ocağını, fırınını koydun. Tamam. Bulaşık makineni koydum, bak hepsinin fiyatlarını tek tek yazdık. Hepsi bu arada A ++ falan oluyor. Herkesin anlayacağı şekilde söyle. Bunlar biraz pahalı. Markaları, kaliteleri de iyi kalite. Tamam. Kitaplık, masa. Ekstra bir oda oluyor. İki artı bir evde. Bir oda boş kalıyor. O odaya bir kitaplık koyarsın, bir tanede masa koyarsın. Çalışma masası. Perdeler, halı, ütü, süpürge, nişan masrafları, nikah masrafları, bir de ev. Kira yani. Evin, evet ilk girişte bir kira veriyorsun, depozite veriyorsun. Daha ne istiyorsun evde? Tabak, çanak? Tabak, çanak öyle çok fazla bir şey tutmuyor. Onu yazmadım ama bir 12 kişilik almıştım. 300 liraya mı neye almıştım yani. Onlar da 500 lira olsun yani. Düğünü katmıyorum çünkü ben düğün yapmadım. Düğün yapmayacağmız şekilde konuşmuştuk hatta. Ama ona rağmen yine yüksek bir miktar yazdım. Ha çalgılı çengili düğün yapacağım diyorsan, o zaten İslami bir şey değil. Biz onu zaten konuşmuyoruz. Öyle bir şeyi de kesinlikle tasvip etmiyoruz. Yani düşünsene herkes orada oynuyor, ediyor veyahut düğün yaptığın zaman şöyle bir dezavantajın var: İster istemez insanlar o rahat giysilerini, giyimlerini giyip öyle geliyorlar. Saçma sapan sahneler çıkar ortaya diye düşünüyorum ben yani. Maalesef çıkıyor da yani. Ben nikah yaptım. Allah’ıma şükürler olsun. Gayet güzel oldu. Hepsi içinde 33.400 lira. Başından sonuna kadar evlendin. Nişanını yaptın, nikahını yaptın, evini, eşyanı her şeyini tamamladın. 33.400 lira ve bunlar yüksek kaliteli. Ben bunun bir de düşük kalitesini hesapladım. Yani biraz daha kaliteni düşürürsen, bu fiyat 28 bine, 29 bine kadar düşüyor yani. Bir de ben genç bir çocuk olarak diyeyim, temsilen. Yine bana çok geliyor o para. Benim o parayı toparlamam demek… Diyelim evlenme niyetine girdim ama ben o parayı toparlayana kadar zaten… Birdenbire ben bunu yapamam diyorsan, o zaman evlenmiyorsun. Bu mudur yani? Yine aynı yere geldik. Ama elalem ne der? Aa doğru. 33 bin, 35 bin olmazsa? El-alem ne der? Doğru. Ne yiyeceksin? Duvarları yerim. Tabii öncelikle evlenecek bir insanın, bir adamın evini geçindirebilecek derecede asgari ücret bile olsa, bir işi olması lazım. İşin varsa zaten, evlenmeden önce birazcık dişini sıkarsan, 6 ay içerisinde 10 bin lira para biriktirebilirsin Dişini sıkabilirsin, biraz zorlarsın kendini. 10 bin lira para biriktirdikten sonra 6 ayın sonunda evlenme niyetine girebilirsin kardeşim. Ne olur? 10 bin liran var cebinde, nişanını rahat rahat yaparsın. Zaten nişandan sonra o eşin olacak kişiyi tanıma süresi olacak. O süreçte de para biriktirmeye zaten devam edeceksin ve evlilik yaklaştığı için ister istemez sana destek olanlar olacak ve hani emin ol Allah da yardım ediyor. Yani sen o niyete girmedikçe o kapılar açılmıyor ve açılmayacak yani. Şunu düşünme: “Ya ulan evleneceğiz ama para yok.” Sen bir niyetine gir, Allah yardım ediyor kardeşim. Ben bunu herkesten duydum ve sana da kesinlikle söylüyorum. Ya bir Bismillah de, Allah rızası için ben bu evliliğe adımımı atıyorum de, Cenab-ı Allah sana o kapıları açacaktır. Hiç ummadığın yerden gelen paralar. Bazılarını biliyorum. Ben bu para falan diyorum ama ya benim işim çok daha kolay oldu. O kadar kolay oldu ki yani hiçbir şey hesapladığım gibi olmadı. Bazı şeyler hesabımın üstüne çıktı ufak tefek. Fakat bazı şeyler o kadar kolay, o kadar rahat oldu ki ben de anlamadım. Gerçekten anlamadım. Allah öyle bir rahmet ediyor, öyle bir merhamet ediyor ki, benim kulum ahir zamanda her şeyi elinin tersi ile itip, Allah kerimdir. Rabbim emretmişse ben bu yola giriyorum deyip, ben bu adımı atıyorum deyip adımı atmışsa, ben de kuluma yardım ediyorum dedi. Ben yani bunu resmen hissettim evlilik sürecimde ve size de tavsiyem budur. Dediğim gibi 6 ay bir para biriktirirsin, o kadar da olur yani onu… Görüşme sürecinde de birikir dediğin gibi ağabey. Görüşme sürecinde de biriktirirsin elinden geldiğince. E tabii burada da şunu da söylemek lazım yani: Evet biz nişanımızı yaptık, belli bir süre nişanlılık evresi geçer. 3 ay olur, 6 ay olur. O süreçte de yavaş yavaş evinin malzemelerini vesairlerini toplamaya başlarsın. Yani bu hesabı birebir tutturacağım diye beklemek zorunda da değilsiniz. Ben sadece şunu diyorum 10 bin lira toplayın ve Bismillah deyin girin. Ha şu da var: Yani altın meselesi var, düğün meselesi var. Bunları dediğim gibi eş adayınızla konuşup, o şekilde çözmeniz lazım. Senin dediğin tarzda evlilik, benim gördüğüm kadarıyla bu zamanda şu anda şunu diyorlar: “Keşke öyle olsa ağabey.” “Ya böyle kızı nereden bulacağım. Böyle aileyi nereden bulacağım.” diyor. “Nereden bulacağım böyle kızı? Bir sürü istekleri var, şuyu var, buyu var.” Var kardeşim, var. Yani o kadar çok hanım kardeşimiz ve erkek kardeşimiz var ki bunu isteyen. Ya ben bir an evvel evlenmek istiyorum. Ama o kadar çok şey var ki gelenek görenek… Gözünüzde büyütmeyin kardeşim. Ben zaten şunu anlamıyorum ağabey mesela: İki kişi evlenecekse senin ona taraftar ve destek olman gerekmiyor mu? Yani çünkü sen yuva kuran, bir de Allah için evlenen birine sen taraftar olursan, onların sevaplarından da hisse alırsın. Sen onlara yardım ettin. Allah katında çok hoş bir davranış ama benim gördüğüm şu oluyor: Daha da zorlaştırılıyor olay. Şunu da alsın, bunu da alsın. Yardım yok yani, şey çocuğu sıkıntıya sokmak ya da kızı sıkıntıya sokmak. Evlenecek arkadaşlar kesinlikle bazı şeylerde dobra dobra oturun, konuşun. Yani ailesiyle “Benim böyle bir bütçem var ama nişandan sonra bu kadar biriktireceğim.” Bir miktar da, taksitli alırsınız eşyaların bir kısmınıda gerekirse. İlk aşamaya geçince ben buraların çok problem olacağını düşünmüyorum. O bahsettiğin suret siret meselesi. Ya mesela sorsa kendi annesine babasına nasıl evlendiniz? “Valla ne bileyim, biz evlenirken işte bir perdemiz vardı, bir tane yatağım vardı.” Evet çok duyuyorsun böyle şeyler. “İşte bir tabağım, çanağım vardı. Öyle evlendik.” Sonra bir bakıyorsun, ev çok güzelleşmiş zamanla. Kendileri öyle evlendiği için, “Aman benim kızımın şunu da olsun. Aman benim kızımın bunu da olsun. Aman şöyle, aman böyle.” Kardeşim, kusura bakmayın. Hem hanım kardeşlerime, hem erkek kardeşlerime söylüyorum. Olmasın kardeşim. Şu da olmasın, bu da olmasın. Böyle olun. Bu da olmasa olur. Bu şart değil. Şu? bu da şart değil. İstemiyorum. Bir de hani dedim ya 35 bin lira. Bu paranın tamamı senden çıkmayacak zaten. Ya emin ol, tamamen durumu çok kötü berbat olan, kızın da hiçbir şey vermeyeceği bir evliliği konuştuk. Hani 35 bin lira öyle. Sonuçta bunların hepsini sen almayacaksın. Bunlar yardımsız hali. Kimsenin yardım etmediğini düşünürsek. Tabii. Atıyorum, baban destek olabilecekse, baban destek olacak. Kızın babası destek olabilecekse, o destek olacak. Atıyorum bazı şeyleri de taksitle aldın. Evlendikten sonra sana destek olarak bir sürü takı gelecek, onlardan da ödeyebileceksin yani. Yoksa bu devirde, gerçekten herkes için söylüyorum. Adam 100 bin lira lazım… Şimdi sen evlenmek için 100 bin lirayı topluyorsun, o 100 bin lirayı kolay toplamadığın için… Ben şimdi bu parayı kolay toplamadım, o zaman bana layık bir kız arıyorum diyeceksin. Bu sefer aradaığın kişiyi bulamaycaksın. En basiti bir taslak söyleyeyim, yanlışım varsa düzelt. Bu dediğin senaryo gerçekleşmez derse de, gerçekleşmez dersin. Örnek veriyorum, ben kenara 10 bin lira falan koydum. Çünkü düğün salonu benim bildiğim belediyeden yaparsan, 300 lira falan. Evet. Nişan evinde yaparsan, hiçbir masrafı yok. Ben nişana, nikaha falan onlara toplam 5 bin yazmışım. Daha ucuzu da gelebiliyor. Çünkü böyle evlenen tanıdıklarım da var. Diyelim ki ben böyle evlendim. 300 liraya nikah, hadi diyelim 1000’e kapatayım. Fazla söyleyeyim. Ama zaruret varsa tabii 300’e de razı olmak lazım da. 1000 diyelim biz ona. Düğünde yapılan şeylerin aynıları gerçekleşiyor. Yani iki kişi orada duruyor, bütün tanıdıklar, sevdikler o ortamda şahit oluyorlar, evet diyorlar. Sana 1 saat süre veriyorlar. Fotoğraf çekimin oluyor, takı törenin oluyor, evet hayır oluyor, herkes orada oluyor. Evet herkes takısını da takıyor ve dağılıyorlar ve çok güzel bir şey. Şu an cebinde 100 bin lirası olan kaç kişi var? Zor. Bu ne demek biliyor musun? Seni borca sokacağım demek. 100 bin liralık bir evlilik hayal ediyorsanız kardeşim, eşinizi borca sokacaksınız veyahut kredi çekecek, faize girecek. Ben o kadar çok görüyorum ki. Ne yapıyor çocuk, ev eşyalarını alabilmek için? Kredi çekiyor ve faize girdi. Niye? Kız çünkü “Şunu da istiyorum, bunu da istiyorum.” dedi. Kız neden onu dedi peki? Normalde kızların bir çoğuna sor, “Ben bir şey istemem.” der ama evlilik yaklaştıkça ablası “Şuyunuz yok mu?” der, Annesi “Şu niye yok?” der. Bilmem kim, halasının bilmem nesi şu… Sen niye karışıyorsun. O kadar çok karışan oluyor ki. Hiç tanımadıkların devreye giriyor. Bu sefer kız onların söylediklerinden etkileniyor. “Erkek kız niye şöyle yaptı? Kız bak biz geldikte, eve geldikte bize ikinci çayımızı koymadı.” Var mı böyle şeyler? Var var oğlum. Neler neler var ya. Nelerden, nelerden evlilikler bozuluyor. Sağa sola bakmayın. Anneler ve babalar gerçekten güzel şeyler, tavsiyeler de verirler. Bunlarda problem yok ama o üçüncü şahıslar işin içine bir girdi mi kardeşim, onlardan korkun ve onları mümkün mertebe… Zorlaştırıyorlar. Genel olarak bence zorlaştıran herkesi bir filtrelemesi lazım. Bu beni zorlaştırıyor. Çünkü evleneceğim ben, bir derdim olmaması lazım. Huzurlu bir yuvaya giriyorum ben. Mutlu olmam lazım. Bir başlıyorum; kredi, faiz, borç onu kapatana kadar full aleminde bu var. Bence şu an evlilik kararı alır millet ha. Evet bak şimdi ağabey. Ne diyorsunuz? Keyifse, istekse 100 bini, 90 bini bulur. Bulur kardeşim. Ya kabullenemiyorlar ya. 35 bin liraya, 50 bin liraya evliliğin yapılabileceğini kabullenemiyorlar. Altın meselesine takılıyorlar. Onu da gidip kayınpederinizle veyahut eş adayınızla konuşup, bir çözümünü bulmak lazım. Evet. Üstad hazretleri diyor ki: Mimsiz medeniyeti kısaca açayım. Mimi çıkarırsan medeniyet değil, deniyet kalıyor. Deniyet de alçaklık anlamına geliyor. Şimdi neden öyle bir tabir kullanıyor şu an ki medeniyet için? Zaruri hacat yani olmasa ölürsün, yaşayamazsın. Bu ihtiyaçlar dörtken, bunu medeniyet yirmiye çıkarmış. Yani aslında zaruri olmayan ihtiyaçlar, “…hacat-ı zaruriye hükmüne geçmiş.” Tiryakilik, gelenek, görenek bunlarla. “Zaruret var, zorundayız. Bunu yapmalıyız. Bu olmazsa olmaz.” Gelenek, görenek belası. Yani Üstad aşağıda diyor ki: “Ekmek yemek, yaşamak gibi zarurî ihtiyaçlar haricinde başka hangi zaruret var?” Demek ki mesele benim ihtiyacım kadarını karşılayayım, yaşayayım, evimizde ekmek pişsin demek değil. İşin içine zaruri olmayan, binlerce şey girmiş. O yüzden sana 100 bin liralık fatura çıkıyor, o yüzden sana 50 bin liralık fatura çıkıyor. Bence 50 bin lira da çok. Zarureti konuşuyorsak… Ya evlilik dediğin şey evini güzelleştirmek değil, kızla arsa inşa etmeye girmiyorsun ya. Amacın o değil senin. Senin amacın, ahirette beraber olabileceğin bir hanımla, dünyada dahi sana dost olabilecek bir hanımla birleşip, güzel bir yaşantı. Sonsuzda bile devam edebilecek bir yaşantı sağlamak. Sen neye takılmışsın? “Yaşantımızın geçeceği alanı çok güzelleştirmemiz lazım.” Amenna güzel olsun ama bu seni çok zora sokuyorsa, çok sıkıntıya sokuyorsa birazda kanaat et be kardeşim. Yani biraz daha aza alış yani. Yeme, içme, barınma. Demiyorum ben evin dökük olsun, yıkık olsun, göçük olsun. Hayır demiyorum bunu ama senin ayağını yorganına göre uzattığın evde belki güzel bir ünite olmayabilir. Belki güzel bir yemek masası olmayabilir, evet yerde yiyebilirsin. Kötü bir şey mi? Hayır değil kesinlikle yani. Bunları baz alırsan sen, çok daha minimal bir yaşam ve çok daha mutlu olarak yaşarsın. Ama öteki türlü aklıma şu da geldi: Yani biz fakir diyoruz ya fakir. Fakir ağabey ihtiyacı olana denilir değil mi? Adam 10 bin lira alıyordur ama istekleri, arzuları çoktur. İhtiyacı olarak görür onları. Bu adam fakirdir ağabey. Hâlâ ihtiyacı var. 10 bin giriyor cebine, yetmiyor diyor ya adam. Çok gördük ya, ben çok gördüm bunu mesela. “Yetmiyor 5 bin.” diyor. Öteki de şaşırıyor. “Ya 5 bin nasıl yetmiyor?” diyor. Çünkü niye? Onun istek ve arzuları daha oraya ulaşamadığı için, “5 bin nasıl yetmiyor?” diyor. Belki onun da cebine 5 bin girse, o da gözünü başka yerlere dikecek ve ihtiyacından dolayı o da fakir bir hayat yaşayacak aslında. Diğer adama bakıyorsun, kanaat ediyor değil mi? Yediği ekmeğe kanaat ediyor, şükür ediyor bir de. Diğeri şikayeti açar. “Şu ben de niye yok, bu ben de niye yok?” Biraz Allah’a haşa şekva eder gibi. Allah’ım bana bunu niye vermedin? “Bak başkasının hayatı şöyle. Ona onu vermişsin. Ben de niye yok?” gibi, şekvaya açıyor. Diğer adam elindekine kanaat ediyor, hem şükrü artıyor. “Elhamdulillah. Daha kötü olanlar var.” diyor. Biz yine ekmek yiyoruz ya. “Ekmek bulamayanlar var.” diyor. Adam şükür ediyor. Sokakta yatan var. Evet, sokakta yatan var ve o adam zenginleşiyor şu an. Niye? İhtiyacı yok. İhtiyacı kalmıyor o saatten sonra. Dolayısıyla hanımı da mutlu oluyor, kendi de mutlu oluyor, evi de yuvası da mutlu oluyor. Öteki adam binlerce şeyi var, kanaat yok hâlâ fakir. Kesinlikle zenginliğin şeyle alakası yok. Para ile alakası yok. Hiçbir şekilde alakası yok ve bu medeniyetin dayatmış olduğu bu zamanda maalesef herkesin ister istemez etkilendiği bir şey. Bir de şey var, şuna çok takılıyorlar. “Bu maaşla nasıl geçindireceksin evini?” Ben bu konuya da maruz kalmıştım. Ama şunu gördüğümde içim çok rahatlamıştı. Evliliğine gayet güzel bir şekilde devam ettiren… Bir kişi değil bu arada bu, birkaç kişi var benim böyle tanıdığım. Adam şunu diyor: “Valla kiramı veriyorum. Yemem içmem gayet güzel, normal. Öyle şeyimiz yok. Herhangi borcumuz harcımız kalmıyor. Elektiriğimizi, suyumuzu, faturamızı da rahat bir şekilde yatırabiliyoruz. Yetiyor yani, ben hiçbir problem yaşamadım.” diyor. Ama kanaat eden, kabul eden… Şükür yok ki. Allah’ın verdiğine şükür etmiyorsun bir kere. O kapı kapanıyor yani. Yani şu değil: İlla 4 bin lira, 5 bin lira maaşı olacak. Yok kardeşim, kesinlikle ve kesinlikle. Yani herhangi bir işe gir, Ya Allah de Bismillah de, Cenab-ı Allah kapıları açar. Evet diyelim, var mı başka söyleyeceğimiz bir şey? Bence bütün meseleleri yatırdık üç aşağı, beş yukarı. Bir de kaçırma var, ücretsiz. Yoruma yazın arkadaşlar başka sorularınız varsa bu konu ile alakalı. Yine gerekirse bir video daha çekebiliriz. Belki ikinci seri olur bu. İkincisi gelir. “Yani ağabey iyi gaza getirdiniz ama ben adım attım ama şu noktada tıkandım.” diyorsanız, siz yorumlara yazın. Oturalım konuşalım. Tabii kılıçsız battal gaziler de çıkmasın. Bir kılıcı olması lazım biraz. Evet, Allah rızası için El-Fatiha maassalavat…