Efendimiz aleyhisselamın gözünün nuru, iki sağlam dostundan bir tanesi, halifemiz Ömer. Allah ondan razı olsun. Sahabeden bir tanesi gidiyor Hz. Ömer’in evine. Hanımını şikayet edecek. Kapıya bir geliyor tam kapıya vuracak hanımı içerden halife Ömer’e, Emirü’l Mü’minine bağırıp çağırıyor. Kadınları bilirsiniz bazen böyle öfkelenirler, tepeleri atar hiçbir şey yokken kızacak kavga çıkartacak bir şey çıkartırlar.…
Hanımına öfkelendin. Ne yapacaksın? Sen öfkeli, o öfkeli bu iş yürümez, bir yerden patlak verir. Sen orayı terk edeceksin. Oradan ayrılacaksın. Yok ben erkeğim, ev benim ben orayı terk etmem, hanım gidecek. Ağababalık yapma, kibir gurur yapma, sen terk et ya! Bırak, çekil. Eski bir Çin atasözü şöyle der. “Orada değilseniz kavga da edemezsiniz.” Şu…
Aile bireylerimiz bizin sınavlarımızdır. Bizim imtihanımızdır. Kibirlenmemiz için, gururlanmamız için Allah Teala’nın bize verdiği tevazu kamçılarıdır. Eğer ailemiz de bizi överse, bizi methederse ne oluruz? Kibir bin beş yüz! Tavanda tepede olur! Bu hafta amcam özel yemeğe davet etti. Akşam evine. Benim için çok anormal bir durumdu. Devamlı olarak yeni aldığım bir haberi sizinle paylaşayım.…
Şimdi, Mevla Teâlâ Hazretleri Ahzâb Suresi’nde bir meseleden bahsediyor. Diyor ki: “Mâ cealallâhu li raculin min kalbeyni fî cevfihî…” (Ahzâb, 4) Allah hiçbir erkeğin içine iki tane kalp koymamıştır. Bakın! Mevla Teâlâ birçok farklı ayette, hiçbir sinede iki tane kalp yaratmamıştır tabirini kullanıyor. Ama Allah, bu ayeti kerimede: “Hiçbir erkeğin içine iki tane kalp koymamıştır.”…