Kadınları Cehenneme götüren en önemli sebep: DİL

Kadınları cehenneme götüren en büyük sebep dildir. Erkekleri cehenneme götüren en büyük sebep ferçtir, şehvettir. Kadınların konuşma isteği şehvetten daha üstündür. Sade gibi görünür. Ayıp değil gibi görünür. Sıkıntı vermez gibi görünür. Ama bir çok kadını küfre götürür. Bir tek mesele, dillerine hakim olamama. Dillerini doğru yere sevk edememe. Kadınları cehenneme kadar sürükler. Hadisle teyit edeyim. Efendimiz Aleyhisselam Miraç hadisinde bize ne anlatıyor? “Cehennemde kadınların erkeklerden daha fazla olduğunu gördüm. Sordum: ‘Ey Cibril bu neden böyledir? Kadınlar erkeklerden neden daha fazladır?’ Cebrail Aleyhisselam bana şöyle dedi: ‘Çünkü onlar kocalarına dilleriyle eziyet ediyorlar.’ Dilleriyle eziyet ediyorlar. Hadis devam ediyor. “Kocaları onlara yıllar boyu nimetler getiriyor. Yıllar boyu hediyeler veriyor. Ama bir gün isteklerini yerine getirmedikleri zaman kadınlar şöyle diyor: ‘Zaten bana bugüne kadar ne yaptın ki?’ İşte bu nankörlük demektir. Nankörlük! Yıllar boyu getirilmiş olan bütün meseleler bir tarafa atılıyor, o gün kadının isteği yerine getirilmediği için erkek suçlanıyor. “Zaten ne yaptın ki bugüne kadar?” deniyor. İşte kadınların cehennemde bizden sayısının fazla olmasının en büyük sebebi ne? Dilleriyle kocalarına eziyet etmeleri. Dil çok tehlikelidir! Hele ki bu kadınların gün diye tabir ettikleri meseleler varsa buralar onların günaha girmeleri için, Onların gıybete girmeleri için ve dedikodu yapmaları için büyük bir fırsat. Ne yapıyorlar günlerde? Her hafta bir komşularının evine toplanıyorlar. Normalde bu ne adı altında yapılıyor? Toplanacağız orada dua edeceğiz, Kur’an okuyacağız. İşte bilen birisi bir iki hadis söyleyecek. Sonunda duamızı, tövbemizi yapacağız, kalkacağız. Günlerin toplanmasının asıl amacı budur. Ama günümüzde, zamanımızda bu günlerin şekli de değişti. Ne oluyor? On çeşit yemek yapılıyor. Kadınlar birbirleriyle yarış ediyor. Kadınlar için şöhret sevgisi, bizim erkeklerin şehvet sevgisinden daha üstündür. Bilinme, tanınma, bahsedilme, haber yapılma… Ooo, Naciye’ye gittik, on çeşit yapmış. Felaketti be! Acayip bir ustalığı varmış, diye hakkında bahsedildiğinde o kadın eriyor keyiften. Ego tatmini yaşıyor. Ego patlaması yaşıyor. Hakkında bahsedilmekten çok hoşlanıyor. Her gün için ayrı bir elbise alan kadınlar var. Komşularımız içinde durumları biraz daha iyi olunca, her gün için yani her hafta için ayrı bir elbise alıyor. Niye? Çünkü benim durumum iyi. Her hafta komşularıma yeni elbiselerle görünmem iktiza eder. Onları varlığımla süslemem, onların gözüne hoş görünmem iktiza eder deniyor. İslamla taban tabana zıt olan günler şu anda husule geliyor kadınlar arasında. Çok büyük sıkıntı. Bir tane kadın açıp Kur’an okuyamıyor. Bir kadın Efendimiz Aleyhisselam’dan üç tane hadis zikredemiyor. Çünkü bilmiyorlar. Çünkü eğitim almıyorlar. Çünkü hiçbir İslam âliminin kitabını okumuyorlar. Çünkü sohbet meclislerine gitmiyorlar. Gün diye tabir ettikleri bir şeyi yapıyorlar. Ama sohbetlere gidemiyorlar. O gün dedikleri yerde, o anda dört saat – beş saat dedikoduyla gıybetle geçiriyorlar. Dillerini muhafaza edemiyorlar. Ama sohbet meclisine bir saat gidemiyorlar. Çünkü sıkılıyorlar. Nefis rahatlığa, genişliğe alıştığı zaman sohbet meclisine gidemezsin. Sıkılırsın, patlarsın. Rahatsız olursun. Çünkü nefis rahatlığa alışmış. Aranızda bazı insanlar vardır. Aylar boyunca sohbete gelir. Namazında daim olur. Zikir dersini alır. Her gece Rabb’ini zikretmeden yatmaz. Rabıtasında kuvvetlidir. Ama sonra geriye dönüş yaşar. Eski arkadaşları tekrar bunu davet etmiştir. Arkadaşlarına takılmaya başlar. Onların gittiği yerlere gitmeye başlar. Bir hafta, üç hafta, iki ay derken bir bakar ki: “Aa, ben namaz kılıyordum! Ben beş vakit namaz kılıyordum. Ne oldu bana?” demeye başlar. Niye böyle der? Çünkü eski arkadaşlarına takıldığı zaman, sohbet gider. Sohbet gittiği zaman ilk önce zikir gider. Bir derviş en önce, sohbetten sonra neyini kaybeder? Zikrini kaybeder. Peygamberine verdiği sözü kaybeder. Sözünü yer. Ondan sonra ne gider? Ondan sonra namaz gider. Namazı kaybeder. Neden? Çünkü bu adam zırhını çıkarttı. Bu adam sohbet denen zırhını çıkarttı. Kaleden çıktı. Bu adam açık hedef. Şeytanların ve şeytanın askeri olan insanların açık hedefi demektir. Sohbeti olmayan bir adam tek başına kurtların ortasında gezen koyun gibidir. Hiçbir zırhı yok. Koruyacak köpek yok, sahip yok, çoban yok, kimse yok. Bu koyun nasıl savaşsın? Kurtlara karşı kendini nasıl savunsun? Dişi yok ki kurdu parçalasın. Bu koyun hal lisanıyla kurtlara şunu der: “Ben açığım. Ben rahat hedefim. Gelin beni yiyin!” der. İşte Müslüman da ilimsiz sohbetsiz kaldığı zaman namazı gider. Ondan sonra der ki: “Ya, iki aydır sohbete gitmiyorum. Namazım gitti. Ben bu namazı kılıyordum. Bırak namazı kılmayı, kazaya bırakmıyordum. Ne oldu bu benim namazlarıma?” Sen kılmıyordun bu namazı. Sana sohbet meclisi kıldırıyordu. Sen burada dua alıyordun kardeşlerinden. Sen kardeşlerinden telefon alıyordun. “Kardeşim, ne yaptın, sabaha kalktın mı?” diyorlardı sana. Ama sen bu nimeti kaçırdın. Meleklerin akın akın gelip sana dua etmesi nimetini kaçırdın. Çünkü, “Ben kendim de yaparım.” dedin. Ama yapamazsın. Yapsaydı sahabe yapardı. Peygamber Efendimiz Aleyhisselam’a bir kez biat ederdi. Ondan sonra hiçbir sohbetinde bulunmazdı. Ben nasılsa biat ettim. O benim peygamberim, Allah’ım da birdir. Artık hiçbir sohbete ihtiyacım yok, derdi. Ama sahabe böyle yapmadı. Allah hepsinden razı olsun. (Amin) İstisnasız her gün Allah Resulü Aleyhisselam’ın karşısına oturdu. Ve dedi ki: “Bugün bana ne öğreteceksin ey Allah’ın Resulü? Bugün bana Allah’ımızın emirlerinden ne bildireceksin?” Çünkü benim sonsuz yaşamımı kurtarabilmem için bana gereken tek şey ilimdir. İlim olmadan ben bu sonsuz yaşamı kurtaramam. Dünyadaki param pulum, şöhretim ne kadar kuvvetli olursa olsun, ilimsizsem beni kurtaramaz bunlar. Toprağın altında her şey dışarıda kalıyor. Kanuni bile tabutun dışında elini bıraktı. Vasiyet olarak ne yaptı? “Elimi tabutun dışına salın. Çıplak olarak görsünler.” dedi. “Benim gibi üç kıtaya hükmetmiş bir adam bile boş elle gidiyor. Sen kimsin ki neyle gideceksin? Bunu anlasınlar. Tebaam, halkım bunu anlasın.” dedi. Efendiler, sonsuz yaşama götürebileceğimiz tek şey öğrendiğimiz ilimleri amele döküşümüzdür. Bunu yapamadığımız zaman, işte o kadınlar gibi oluruz. Güne bir gidiyorlar… Birisi iki tane hadis söylemeye niyetlendiği anda tak yolunu kesiyorlar. “Ne yapmış o kadın orada? Ayrılmış mı kocasından?” demeye başlıyorlar. Muhabbetleri hemen değişiyor. Hemen şeytanlar o meclisi basmaya başlıyor. Çünkü bir mecliste gıybet başladığı anda şeytanlar o meclisi basar. Ama Müslümanların bir yerde toplanması demek, melekleri çağırmaları demektir. Oraya meleklerin gelmesi lazımdır. Buraya bu kadar genç niye geldi? Allah rızası için geldi. Allah Teâlâ’nın melekleri de bu meclise gelir. Neden? Çünkü bu kadar insan ilim öğrenmeye geldi. Gıybet yapmaya, dedikodu yapmaya gelmedi. Kadınlarımız da ne zamanki dedikoduyu, gıybeti bırakıp, İslam ilimlerini öğrenmeye ve birbirlerine tavsiye etmeye başladıkları zaman, işte onlar dillerini korumuş olurlar. Yani iki çenesi arasındakini muhafaza etmiş olurlar. Bu muhafazayı yapmadıkları zaman durumları sıkıntılıdır. Çok sıkıntılıdır. Allah Resulü Aleyhisselam’ın bu müjdesine vâsıl olamazlar. Bu kadar hassastır, bu kadar tehlikelidir. Hele o gıybet, hele o dedikodu! Efendimiz Aleyhisselam ne buyuruyor hadisinde? “İki insan başka bir kardeşini çekiştirmeye başladığı anda, gıybetini yapmaya başladığı anda şeytan hemen yanlarına gelir. Ve ağızlarına bal sürer.” Bir adamın ağzına bal sürdüğü zaman zevk alır, tat alır, keyif alır. Ve o muhabbetin artmasını, devam etmesini ister. Gıybet böyle tatlı bir şeydir. Sonu gelmez. Ama Kur’an bizi bu konuda uyarır. Ölü kardeşinin çiğ etini yemekle eş değere koyar gıybeti. Ve sonunda ayet şöyle der: “Tiksindiniz değil mi?” (Hucurât, 12) Tiksindiniz değil mi? İnsan hiç çiğ et yer mi? Ayet diyor ki: Çiğ et yemiyor, ölü kardeşinin çiğ etini yiyor. Bir dağda kaldın. Et yok, yemek yok, içecek yok. Üç gün – beş gün aç kaldın. Tak kardeşin öldü. Ne yapacaksın? Amerikan filmlerindeki gibi kardeşini paramparça yapacaksın. Sonra yemeye başlayacaksın. Tiksindiniz değil mi? Normal bir insan bunu yapamaz. Anormal bir durum olması lazım. Anormal bir insan olması lazım. İnsan ölü kardeşinin çiğ etini yiyebilir mi? Ama gıybet yapan iki tane Müslüman öz kardeşlerinin çiğ etlerini yiyen Müslümanlar gibidir. İşte kadınlarımız maalesef bunu idrak edemiyorlar. Kadınlarımız sokağa çıktıklarında koku sürünüyor. Dikkat buyurun! Sokağa çıktığında koku sürünüyor. Halbuki bunun edebi nedir? Eve girdiğinde koku sürmesi lazım gelir. Sokağa çıktığında koku süren bir kadına Efendimiz Aleyhisselam ne buyuruyor? Zâniye. Ne demek zâniye? Zina eden kadın demektir. Bu kadın dışarıya çıkarken kokusunu sürdüğü anda, herhangi bir erkek kokusunu işittiği anda bu kadın ve erkek zinakar hükmüne geçiyor İslam’a göre. Allah Resulü Aleyhisselam başka bir hadisinde diyor ki: “Kokuyu veren de, kokuyu alanda cehennemdedir.” “Hocam, kaçamayız ki bu kadın bizim yanımızdan geçiyor.” Tiksin ondan! O kokudan zevk almamaya çalış. Şehvetin harekete geçmesin, şehvetin uyanmasın. O kokudan tiksin. Peygamberimiz Aleyhisselamın tehdidini unutma! Çünkü tehdit diyor ki: “Hem kokuyu veren kadın cehennemdedir hem kokuyu alan erkek cehennemdedir. O kadın zâniye hükmündedir. Olması gereken nedir İslam’da? O kadın evine geldiği anda koku sürecek. Kime? Kocasına. Kadınlarımız çok bozuldu. Dışarıya çıktığı zaman süsleniyor. En güzel elbiselerini giyiyor. Eve geldiği zaman süslerini temizliyor. Paspal giyiniyor. Neden? Çünkü evde her günkü kocam var. Ona süslenmeme gerek yok. Alan aldı, satan sattı, bitti. Dışarıya çıktığım zamansa insanlara güzel görünmem gerekiyor, diyor. Neden böyle diyor? Çünkü İslam’ı bilmiyor. Kadınlarımız İslam’ı bilmiyor. Kadınlarımız İslam’ı bilseydi Müslümanlar şu anda üçüncü sınıf vatandaş konumunda olmazdı. Şu anda İslam, dünyada üçüncü sınıftır. Birinci sınıf Hristiyanlardır. En kuvvetliler… İkinci sınıf Yahudilerdir. Sayıları en az olandır. Ama para bâbında en kuvvetli olan onlardır. Üçüncü sınıf biz Müslümanlardır. Hiçbir yerde sözü geçmez. Hiçbir yerde hükmü geçmez. Kimse sözüne itibar etmez. Çünkü kadınları çok bozulmuştur. Daha kadınlarına bile hükmedemezler. Kadınlarına bile İslam ilimlerini bildirmekten acizdirler. Bu yüzden zayıf düştüler. Bu yüzden zayıf düştüler. Allah hidayet etsin inşallah. (Amin) Allah Teâlâ hanımlarımıza izan versin, akıl fikir versin inşallah. Dikkat buyurun! Kadınların en büyük hatalarından bir tanesinde yine Kur’an bizi ikaz ediyor. “Ey Hâbibim, hanımlarına söyle yabancı erkeklerle konuşurlarken yumuşakça konuşup kırıtmasınlar. Seslerini inceltmesinler. Kalplerinde hastalık olanlar, şeytani bir ümide kapılabilir.” (Ahzâb, 32) Allah Teâlâ kadınları ikaz ediyor. Ayet-i kerimeyi günümüz kadınlarına uyarlayalım. Bizim kadınlarımız bir telefon geldiği zaman, telefonun karşısındaki yabancı sese çok ince konuşuyor. Kırıtarak konuşuyor, yumuşak konuşuyor, adeta ümit verircesine. Ama kocasına karşı konuşurken, “Yemeğin orada!” diyor. “Ne oldu, niye gelmedin?” diyor. “Hadi bir saattir seni bekliyorum.” diyor. Kocasına konuşurken sert konuşuyor. Yabancı erkeğe konuşurken, dışarıda domates satan adama konuşurken yumuşak konuşuyor. Allah Teâlâ’nın ikaz ettiği ayeti yaşıyorlar mı yaşamıyorlar mı? Kırıtıyorlar mı kırıtmıyorlar mı? Yapıyorlar. Neden yapıyorlar? Çünkü ayeti bilmiyorlar. Çünkü İslam’ı bilmiyorlar. Bu İslam’ı bu kadınlara kim öğretecek? Biz öğreteceğiz. Evin liderleri öğretecek. Allah Teâlâ liderliği erkeğe vermiştir Kur’anda. “Erkekler hanımları üzerine yönetici ve koruyucudurlar.” (Nisâ, 34) Yönetici ve koruyucudurlar. Bize iki vasıf yüklemiş Allah Teâlâ. Bir, yönetici… Evini sen çekip çevireceksin, sen yöneteceksin. İki, koruyucu olacaksın. Evin bütün ihtiyaçlarını sen karşılayacaksın. İslam’a göre evin bütün ihtiyaçları, evin dış işlerinin tamamı kime aittir? Erkeğe aittir. Evin iç işleri kime aittir? Kadına aittir. Bu taksimi Allah Resulü Aleyhisselam yapmıştır. “Ey Ali, bu evin dış ihtiyaçlarının tamamı sana aittir. Ey kızım Fatıma, bu evin iç ihtiyaçlarının tamamı sana aittir. Çekip çevirmesini sen yapacaksın. Getirisini Ali yapacaktır.” Bu Allah’ımızın hükmüdür. Bu şekilde bakmak zorundayızdır. Mesela İslam’a göre erkeğin parası erkeğe aittir. Kadının parası kadına aittir. Ancak evin bütün masrafı kime aittir? Evin, çocukların ve hanımın bütün masrafı erkeğe aittir. Bundan dolayı, yükün ağırlığı erkekte olduğundan dolayı, Allah Teâlâ yükü, sorumluluğu erkeğe vermiştir. Erkek ne yapacak? Erkek eve sadece para getirip gitmeyecek. Erkek bir banka gibi yaşamayacak. Erkek hanımına İslam’ı öğretecek. Erkek Allah Teâlâ’nın şu ayet-i kerimesini yaşayacak ve yaşatacak: “Kendinizi ve ailenizi yakıtı insanlar ve taşlar olan cehennem ateşinden koruyunuz.” (Tahrîm, 6) Şimdi sondan başlayayım. Diyor ki Allah Teâlâ… Bizi şiddetle tehdit ediyor. Yakıtı insanlar olan… Bunu anladık. Etten kemikteniz. Bir ateşe girdiğimiz anda kolay yanarız. Ve yakıtı taşlar olan. Siz hangi soba gördünüz taşla yanan? İçine taş atılıp yanan hangi soba gördünüz? Bu nasıl bir ateş? Bu nasıl bir soba? Bu nasıl bir cehennem? “Yakıtı insanlar ve taşlar olan cehennem ateşinden kendinizi ve ailenizi koruyunuz.” (Tahrîm, 6)